Corona Lockdown

Hoe is het bij jullie thuis? Is jouw kind verdrietig omdat het niet naar school kan, of springt het juist een gat in de lucht?
We zitten in een tweede lockdown en begeleiden onze kinderen weer allemaal bij de ‘thuisschool’.

Het is pittig. Je bent tenslotte geen leerkracht (nou ja, de meeste niet) en kinderen nemen sowieso weinig van hun ouders aan. Met een beetje pech moet je gewoon je werk ernaast doen. Ook al thuis. Tot overmaat van ramp kunnen we niet naar een leuk museum of eventjes eruit met een vriend(in) ergens een kop koffie doen.

Zo. Tot zover de negatieve kant van het thuiswerken en thuisscholen.

“Is er een positieve kant dan?!”

Ja. Ik vind van wel. Nergens heen kunnen geeft ook rust. We gaan meer ‘gewoon’ naar buiten, de natuur in. We doen vaker een spelletje samen. We zijn weer teruggeworpen op de basis: ons gezin.

En - groot voordeel - we zien wat onze kinderen op school moeten doen. Hoe ze met de leerstof omgaan, hoeveel werk ze krijgen. Of het makkelijk of juist moeilijk is. Hoe blij je kind wordt van het één en hoe somber van het ander.

Als jouw kind hoort bij de groep die blij is dat het niet naar school kan, dan heb je nu een mooie kans om te observeren wat jouw kind nodig heeft. Zodat het straks wel weer met plezier naar school gaat.

Passend onderwijsaanbod

Wat zie jij bij jouw kind? Is het onderwijsaanbod passend? Klopt wat jouw zoon of dochter moet leren en doen bij zijn/haar niveau en werktempo?

Ik kreeg bij de vorige lockdown veel reacties van ouders die schrokken van de hoeveelheid werk. En dan niet zozeer de hoeveelheid an sich, maar vooral de mate van herhaling. Het reguliere onderwijs biedt heel veel herhaling en inoefening aan. Dat is voor onze (vermoedelijk) hoogbegaafde kinderen veel te veel. Ze hebben het niet nodig en het is SAAI.

Sommige kinderen hebben geaccepteerd dat het werk te makkelijk is en dat ze gewoon productie moeten draaien. Die maken snel hun werk en genieten van de vrijheid daarna. Hebben ze dan daadwerkelijk iets geleerd? Ik betwijfel het. Waarschijnlijk hebben ze laten zien wat ze al beheersen. Daarna, in hun vrije tijd, zoeken ze de uitdaging op en bedenken ze ingewikkelde knutsels, maken ze ingenieuze bouwwerken of verslinden ze een boek over hun interesse.

Andere kinderen lopen juist vast in de hoeveelheid saai werk en zijn niet of nauwelijks te motiveren. Die doen de hele dag over hun schoolwerk.

Deze lockdown gaat het weinig anders. Gelukkig zijn er ook scholen die het werk voor hun hoogbegaafde leerlingen wél compacten (minder werk, minder herhaling) en die het lukt om verrijkingswerk te geven. Ook bij thuisscholing.

Het kán dus wel.

Merk jij dat je kind te veel moet herhalen en daar moedeloos van wordt?

Trek aan de bel! Geef het aan bij de leerkracht, ga in gesprek. Liefst samen met de intern begeleider. Vraag school om te onderzoeken op welk niveau jouw kind functioneert (doortoetsen) óf om elk blok vooruit te toetsen. Zo wordt duidelijk wat jouw kind al beheerst en waar nog hiaten zitten.

Goed onderwijs = leren en ontwikkelen.
Niet produceren en laten zien wat je al kan.  

De tijd die je kind overhoudt doordat het niet veel instructie nodig heeft en maar een beperkt aantal opgaven hoeft te maken, kan besteed worden aan verrijking.

Verrijking sluit aan bij hoe jouw kind leert, vraagt een meer creatieve manier van denken en daagt je kind uit.

Mindset

In deze periode van thuisschool, kan je goed naar je kind kijken. Hoe reageert hij of zij als iets niet direct lukt? Kan jouw zoon of dochter om hulp vragen? Zet het door of geeft het snel op?

Belangrijke informatie. Merk je dat jouw kind vast zit in gedachten als ‘ik kan het toch niet’ en ‘ik leer het nooit’, dan heeft dit uiteraard effect op het leren van je kind. Het blijft in de leerkuil zitten en komt er niet uit. (Of gaat de kuil niet eens in.)

Zet jouw kind wél door, blijft het een aantal keren proberen en vraagt het uiteindelijk om hulp? Dát is een helpende mindset. Bij frustratie of problemen doorzetten en zoeken naar mogelijkheden, betekent dat je dóór de leerkuil aan het gaan bent. Dat is het moment dat kinderen leren en ontwikkelen. Deze kinderen hebben gedachten als ‘ik blijf het proberen’ of ‘het is oké om hulp te vragen’.

Zie je helemaal geen frustratie bij je kind en vliegt het in een uurtje door het schoolwerk heen? Dan springt het als een konijntje óver de leerkuil heen. En leert het helemaal niets.

Bij veel (vermoedelijk) hoogbegaafde kinderen is het goed om naar beide aspecten te kijken.

Hoe ziet het lesaanbod eruit, is het passend? En hoe gaat mijn zoon of dochter hiermee om?

Wil je dat jouw kind na de lockdown weer met plezier naar school gaat? Je bent van harte welkom voor testen, begeleiding en advies.

Ik kijk graag met je mee.