De vraag die je op dit moment misschien wel het meest gesteld wordt. We hebben het over lekker warm weer, zwemmen, de bergen en de heerlijke camping waar we heen gingen. En oja, het eten was ook heerlijk!
Maar wat maakt nou eigenlijk een goede vakantie?
Als je het mijn zoon (8) vraagt: een zwembad én Nederlandse vriendjes. Juist bij hoogbegaafde kinderen zijn die vriendjes nog wel eens een dingetje. Toch (vraag me niet hoe?) lukt het elke keer om net dat éne kindje eruit te plukken met wie hij een superklik heeft.
Dit jaar stonden we bij de receptie tegelijk in te boeken met een gezin. De kinderen zagen elkaar een half uurtje later in het zwembad. Omdat manlief altijd ons kampeermiddel zelf en alleen wil opzetten (tja, wij hb’ers zijn eigenwijs en eigengereid… ik ook, maar deze laat ik met alle liefde aan mijn man over) ging ik vast eens kijken bij het gezin met wie mijn zoon in contact was gekomen. Ik leg uit dat manlief met ons kampeermiddel bezig is; opzetten, uitpakken, inrichten… het moet op zijn manier. Ik zeg er gekscherend bij dat dit ‘zijn autistische trek’ is. Meteen reageren de ouders van het andere gezin dat er bij hen genoeg bekendheid is met autisme. Het ijs is gebroken, de klik gemaakt. Bizar.
We hebben het gedurende de vakantie over autisme, adhd en hoogbegaafdheid. Er komen verslagen op tafel van IQ-testen, observaties… en hoewel het natuurlijk mijn werk is, geniet ik hiervan. Er is twijfel of één van hun kinderen misschien toch hoogbegaafd is. Ik geef mijn visie hierop en help ze verder in hun proces. Iets wat ik ontzettend graag doe. Zelfs op vakantie ;).
Maar ook als ouders van een kind dat ‘anders’ is en af en toe niet conform de heersende moraal reageert, is het ontzettend fijn om andere ouders te treffen die dit herkennen. Het gebeurt geregeld dat één van onze kinderen even ‘klaar’ is met de dag of de situatie en dat duidelijk maakt door enorm kwaad te worden, te schreeuwen en weg te lopen. Hoe herkenbaar! We kijken er allevier niet van op en dat geeft al zoveel lucht. Hoe fijn is het om eens niet uit te hoeven leggen hoe je kind in elkaar steekt, maar andere ouders te treffen die het begrijpen. Die begrijpen dat je kind even moet afkoelen, dat het komt door de situatie op dat moment (bijvoorbeeld als het even anders gaat dan verwacht). Die er niet van schrikken. En dat er wederzijds begrip is dat je kind op dat moment voorgaat en daardoor soms een voorgenomen plan niet door kan gaan.
Ik besef me eens te meer hoe belangrijk dat begrip is, de (h)erkenning. En de humor. Onderling kunnen we er goed grappen over maken en we lachen heel wat af!
Na twee heerlijke weken, gaan we uit elkaar. Met name de kinderen hebben het zwaar. Er wordt gehuild en geknuffeld. Tot op de dag van vandaag wordt nog elke dag door de kinderen over elkaar gesproken. Ze missen elkaar nog steeds. Dat we elkaar terug in Nederland weer gaan zien, staat vast.
Hoe was jouw vakantie? Hoe verging het de kinderen? Ik ben heel benieuwd naar je verhaal.
Voor mij betekende deze vakantie een mooie ervaring, die me heeft geïnspireerd tot het ontwikkelen van vijf thema-avonden over hoogbegaafdheid en alles wat erbij komt kijken in het dagelijks leven. Gewoon, bij mij aan de keukentafel! Gezellig, met een kop koffie of thee. Omdat het zo ontzettend fijn is om met andere ouders te praten die (h)erkennen waar je tegenaan loopt bij het opvoeden van een hoogbegaafd kind. En om wat te leren natuurlijk. Ik geef je tips en adviezen. Je gaat hoe dan ook vol inspiratie en met hernieuwde energie weer naar huis.
Ik heb er zin in! Ik wens je een goed schooljaar toe en de koffie of thee staat klaar!
Reactie plaatsen
Reacties